Jak sobie radzić z wyzwaniami, jakie rzuca nam awans?
Jednym z największych marzeń niemal wszystkich pracowników okazuje się być awans. Można się o tym przekonać już podczas rozmowy kwalifikacyjnej, gdy kandydaci wspominają o pragnieniu rozwoju zawodowego. Czasem sam pracodawca pyta o taką możliwość, już podczas przygotowywania dokumentów aplikacyjnych warto jednak zainteresować się strukturą firmy, która wzbudziła nasze zainteresowanie i zorientować się, jak może wyglądać ścieżka naszej kariery zawodowej.
W tych przedsiębiorstwach, które rozwijają się dynamicznie, można liczyć na wysokie stanowisko w naprawdę krótkim czasie, co do zasady jednak konieczne jest przepracowanie wielu lat, podnoszenie kwalifikacji i szkolenia, aby móc odnieść upragniony sukces. Awans to nie tylko prestiż i wyższe zarobki, ale również nowe wyzwania i więcej samodzielności. Oczywiście, awans wiąże się też z pewnym niebezpieczeństwem. Pozwala nam na zdobycie władzy i tylko od nas zależy to, jak będzie ona wykorzystywana. Oczywiście, awans uzależniony jest nie tylko od naszych kwalifikacji, ale i od tego, jak wyglądają nasze kontakty z innymi pracownikami w firmie. Oceniane jest radzenie sobie w zespole, sposób, w jaki postrzegany jest pracownik oraz charakterystyczna dla niego umiejętność przekonywania otoczenia do pomysłów. Jeśli taka ocena wypadnie korzystnie, awans może zostać uznany za posunięcie, które doprowadzi do zysku firmy postrzeganej jako całość.
Nie można jednak zapominać o wartościach, które przyczyniły się do zdobycia wyższego stanowiska, w powiedzeniu o tym, że władza zmienia ludzi nie ma bowiem wiele przesady. Badania psychologiczne potwierdzają, że przejście na wyższe stanowisko wiąże się ze zmianami nie tylko w postrzeganiu, ale również we wnioskowaniu, rozumieniu, a nawet w szeroko rozumianych reakcjach emocjonalnych. W języku potocznym funkcjonuje przy tym powiedzenie, że władza uderza do głowy. Co ciekawe, naukowcy potrafią je sprecyzować i w ich przekonaniu władza dotyka ludzi już na poziomie biologicznym. Odpowiada ona przede wszystkim za pobudzenie układu aktywizacyjnego, a tym samym sprawia, że zaczynamy zwracać większą uwagę na nagrody.
Z drugiej strony – stanowi blokadę dla układu hamującego, który zwykle chroni nas przed zachowaniami o charakterze deprawacyjnym. Oczywiście, nie jest to tendencja stała – wiele zależy bowiem zarówno od samodyscypliny, jak i od wyuczonych nawyków. Pomagają też specjalne szkolenia takie, jak choćby „meeting menedżerski” Najważniejszym celem takiego szkolenia jest doskonalenie umiejętności przywódczych, wiele uwagi poświęca się jednak również umiejętnościom interpersonalnym.
Meeting uczy więc, jak komunikować się z podwładnymi i tak delegować obowiązki i zadania, aby mieć pewność, że będą one wykonane nie tylko rzetelnie, ale i w czasie, który jest najbardziej pożądany. Co do zasady, warsztaty trwają trzy dni, bywa jednak i tak, że menedżerom to nie wystarcza, niezbędne jest dla nich bowiem wsparcie na co dzień. Okazuje się, że jego zagwarantowanie wcale nie jest zadaniem skomplikowanym, z pomocą może bowiem przyjść profesjonalny trener. Takie rozwiązanie jest spotykane coraz częściej i trudno kłócić się z osobami, które przekonują nas o istnieniu swego rodzaju mody na coaching. Mianem coacha określa się najczęściej trenera osobistego, choć polskie tłumaczenie można uznać za dość niedoskonałe.
Coach to ktoś, kto nie tylko wspiera drugiego człowieka, ale również stanowi dla niego źródło inspiracji i to nie tylko w życiu zawodowym, ale i osobistym. Coaching menadżerski ma więc pomóc osobom, które walczą z pokusą generowana przez zajmowanie wysokiego stanowiska. Koncentruje się przy tym nie tylko na samym precyzowaniu planów, ale i na tym, aby rozwiązywać problemy, a tym w samym w pełni wykorzystywać potencjał, jakie daje zajmowane stanowisko. Oczywiście, sam klient wyznacza cel, coach pomaga mu jednak w znalezieniu jasnej drogi prowadzącej do jego realizacji. W takim przypadku czas trwania coachingu jest zawsze ustalany indywidualnie bez określonych z góry ograniczeń.
Komentarze (0)